2de dag Blue Mountains; Grand Canyon walk

Ik loop zooo achter met foto's, verhalen en weet ik wat!

Ff terug naar de Blue Mountains nog. De 2de en laatste dag heb ik een route van ongeveer 6,5 uur gelopen. Deze route was zelfs mooier dan de dag ervoor naar de 3 gezusters.

De route begon op een zandpad dat erg Nederlands aandeed. ff fotootje dus ;-)

Eerst paar km's gelopen en veel viewpoints tegengekomen. Later kwam ik bij de échte grang canyon walk aan. Dit was simpelweg stunning (fantastisch). Onbeschonden tropisch regenwoud.. Jeetje, ik twijfel aan sommeige nederlandse woorden gewoon of ik ze wel goed gebruik.. haha.

Ik heb de schoonheid van de natuur op foto's proberen vast te leggen, maar persoonlijk vind ik het niet gelukt. Het gevoel dat er bij me los kwam die uren dat ik die route liep was verbazingwekkend.

Tijdens de wandeling had ik een uurtje met een familie samengelopen. Was heel erg gezellig en toen 1 van de kids met me vertrouwd raakte en aan mijn gezelschap gewend was, praatte ie de oren van m'n kop zeg maar. Echt niet te stoppen gewoon. Super grappig. Toen er een kodak-moment aankwam nodgde ik hem uit voor de foto. Zie meneer daar super introvert zitten! Tss. gek ding. NA de foto lieve mensen ging de klep weer open hoor. Bladiebladiebladiebladiebla... kids...

Zeker ten einde van de route was er een klim. Eén en al STIJL omhoog. Super zwaar, maar OOGVERBLINDEND. Heb er eigenlijk geen foto's van genomen. Ten eerste was ik bezig met overleven zonder me dood te hijgen en ten tweede was ik té verwonderd en opgewonden. Ik merkte zelfs dat ik tijdens een rustpauze hardop dacht: 'this is amazing.. This is like a dream...'

En zo zag het er ook uit. Sprookjesvlucht van de Efteling ken je nog? Dan daal je af in je karretje en zie je elfen in de mooie bosrijke omgeving en dergelijke? Nou, zo zag het er uit. Heel erg mooi.

De foto van de omgevallen boom vond ik gewoon mooi, maar het impliceert ook hoe f*ckin' stijl de laatste klim was. De enige foto van tijdens de klim. Hier, mijn conditie valt nog best mee, want de foto is niet bewogen! Hihi

Na die verrekte, geweldige, onbeschrijfelijke, mooiste klim OOIT, verbazingwekkende, ontroerde, bladiebla klim dus van 45 min. kwam ik bij het einde van de route aan. Bij de weg die naar m'n hostel leidde. Maar heel dichtbij was er een houten gebouwtje met de wonderbaarlijke letters 'café' erop. Wow, dat is nu echt wat ik nodig had. Warm was het niet, na die klim wel trouwens, dus dat is een goede reden voor een heerlijke warme chocolademelk. En geloof me, de ozzies kunnen véél betere hot chocolate maken dan wij doen!!

En echt waar, ik moést gewoon foto's maken van de heerlijkheid die ik voor me geschoven kreeg. Het was ideaal. Hier maken ze in Oz de melk heel erg romig/dik. Als op een goede capuchino. Dit geldt voor elke warme drank met melk er in. Ik vind die schuimlaag echt het lekkerste van de hele chocolademelk. En kijk hier wat ik voorgeschoteld kreeg: super dikke schuimlaag, 2 mega marshmellows (hoe schrijf je dat?) erbij, wat chocolate op de top en een extra kannetje met chocolademelk om aan te vullen! WOW!! Als een kind zo blij! Ghehehe

Ik moest die foto's ook echt laten zien aan het café waar ik werkte in Sydney. Zo van: Kijk! Z hoort het. Zo hoort the ultimate hot chocolate gemaakt te worden!! :-D

Je merkt het wel. Dat drankje ( x2 :-) ) was het hoogtepunt van de dag :-)
Daarna liep ik terug over de weg naar het hostel wat nog paar km's ver scheen te zijn.
Na aan 't einde van de dag bezweet de berg opgeklommen te zijn en toen in het café gechilled te hebben, had ik het vreselijk koud buiten zoals je kan zien op de één na laatste foto.

De foto erna verwarde me een beetje. Het bordje zei 'links' wees naar rechts... Het zal wel aan mij liggen. Gekke Australiërs..